ვინაიდან და რადგანაც ვცხოვრობთ საქართვეოში წერას დავიწყებ ქართული ცეკვებით. მას მრავალი საუკუნის ისტორია აქვს. არქეოლოგიური გათხრებით მტკიცდება რომ, ქართული ხალხური ქორეოგრაფიის ისტორიული წინამორბედი იყო სამონადირო ცეკვა. ღმერთი მთვარის საპატივცემულოდ. ყველა ქართულ ცეკვას თავისი სახელი აქვს რომელიც მოდინარეობს საქართველოს სხვადასხვა კუთხეების სახელებიდან, მაგ: მთულური, რაჭული, ქართლ–კახური და ა.შ. მაგრამ ყველაზე ლამაზი და სასიამოვნო საყურებელი არის ქართული ცეკვა რომელსაც, ორი წყვილი გოგო და ბიჭი ასრულებენ. ცეკვას მოძრაობებით ასრულებენ და არა სიტყვებით მაგრამ, სიტყვები არა არის საჭირო იმისთვის რომ, ამ ულამაზესი ცეკვის შინაარსი გაიგო. ეს ცეკვა გადმოგვცემს რომ ბიჭს სიგიჟემდე უყვარს გოგო რომელიც მას გაურბის მაგრამ საბოლოოდ თანხმება. ეს ულამაზესი ცეკა ძალიან ძველია და მას მილიონი შემსრულებელი ყავდა მაგრამ ყველაზე კარგად და ლამაზად ეს ცეკა შეასრულეს ფრიდონ სულაბერიძე და იამზე დოლაბერიძემ.